براي همه صدا هاي موسيقايي، از بم ترين تا زير ترين آنها، فقط هفت نام وجود دارد
اين نام هاي هفتگانه در برخي کشور هاي غربي با کلمات تک هجايي،و در برخي به صورت الفبايي، به شرح زير تلفظ مي شود(از چپ به راست).
نامگذاري هجايي:
Do Re Mi Fa Sol La Si
( سي) (لا) (سل) (فا) (مي) (ر) (دو)
نام گذاري الفبايي:
C D E F G A B
(نامگذاري هجايي با نت "Do" و نامگذاري الفبايي با حرف "A"(نت La) آغاز مي شود.)
نکته: نام نت ها در زبان فارسي از نام گذاري هجايي برگرفته شده است.
وسعت صدا هاي اصلي موسيقي، يعني پهنه اي از بم ترين تا زير ترين اصوات، متجاوز از 60 صوت را در بر مي گيردريا، در حالي که نت فقط هفت نام دارند، در واقع در اين پهنه ي گسترده، پس از هفتمين نت، نام آنها از آغاز تکرار مي شود. به عبارت ديگر، در ادامه پهنه ي اصوات موسيقي همواره پيش از هر نت "دو"، نت"سي"، و پس از هر نت"سي"، نت"دو" قرار دارد. اين تکرار تا پاين يافتن اصوات موسيقي ادامه مي يابد. البته بسامد نت هاي تکرار شونده، هر بار دو برابر نت هاي همنام پيشين است. به فاصله اين دو نت همنام، "اوکتاو" گفته مي شود
منبع:
تئوری بنیادی موسیقی -پرویز منصوری